جلد دفترم طرح یسری آپارتمان توشب که سیاهِ سیاهِ فقط پنجره های سفیدش معلومه

باخودکار سبزم میتونم تا هروقت که بخام توی دفترم بنویسم اما برعکس وقتی گوشیما میگیرم دستم اول بهش خیره میشم بعد حرفای ذهنما مرور میکنم بعد میگم ولش کن خارج میشم دوساعت بعد دوباره گوشیما برمیدارم دوباره بهش خیره میشم دوباره میذارمش کنار  وفردا دوبارگوشیما برمیدارم بهش خیره میشم ودوباره میذارمش کنار ودوباره ودوباره دوباره این اتفاق تقریبا هروز تکرار میشه تا زمانی که دیگه فکرم خسته میشه از تکرار ودستم روی گوشیم به حرکت می افته. مثل الان:)